Brzmi niemal jak „pątnicy” 🙂 Z tym że członkowie tej grupy nie podróżują do miejsc świętych, lecz afirmują życie w najczystszej postaci, czyniąc świętym miejsce przebywania. Są pielgrzymami w teraźniejszości. Jedynym uznawanym przez nich rytuałem jest błotowanie, a hymnem Pieśń Brudnych Dzieci. Nie interesuje ich życie po życiu, bo planują nigdy się nie starzeć. U Olgi Tokarczuk Bieguni musieli być w ciągłym ruchu, aby świat nie zatrzymał się w miejscu, natomiast błotnicy swoją postawą i gestem ratują świat przed powagą. Są wszędzie. Istnieje wiele powodów, dla których warto ich wspierać w ich pasji i misji dla ludzkości 🙂
Błoto potocznie przez moje maluchy zwane „glajdą” również i u nas w ostatnich dniach hit nad hitami. Szczególnie kiedy czas nad jeziorem spędzamy, bo tam dostęp do piachu, ziemi i wody nieograniczony, więc i pokłady potencjalnego błota spore. P.S. To co córcia trzyma w ręku i czym maluje wnętrzności na swojej makiecie anatomicznej to farby w sztyfcie (całkiem sympatyczne muszę przyznać, kupione w Biedronce).
Błotnicy pozdrawiają glajdowników!! 🙂