Ogarnia Was przerażenie na myśl o ortografii i błędach ortograficznych? Nas już nie, bo gramy sobie w karty od Kapitana Nauki.

Tym razem wydawnictwo Edgard poczęstowało nas grą dla dzieci w wieku 6-9 lat Ortografia z mrówką i borówką.  Komplet 110 dwustronnych kart z ilustracjami lubianej przez nas Magdaleny Popovics to bardzo przyjazna propozycja zabawy edukacyjnej, którą można rozgrywać według ponad 20 scenariuszy ujętych w instrukcji gry. Poradnik dla opiekunów jest integralną częścią kompletu kart – znajdziemy w nim propozycje zabaw, ćwiczenia ortograficzne oraz teksty dyktand.

100 kart to zabawne rysunki – takie same z obu stron. W niebieskiej ramce obrazek z poprawną wersją wyrazu, w czerwonej słowo z wykropkowanym miejscem do wstawienia brakujących liter. Dwustronność kart umożliwia więc dziecku samodzielną kontrolę błędu. Mam też poczucie, że klarowność i prostota grafiki (kolory ramek, rysunek bez nadmiernych szczzegółów, czcionka wygodna dla wczesnoszkolniaka) bardzo pomaga w skupieniu się na nauce nowych rzeczy. Pozostałe 10 kart to zasady ortograficzne.

Dziecko nie tylko uczy się pisowni, ale przy okazji ćwiczy pamięć i spostrzegawczość w oparciu o konkretne zabawy. Rozbudowuje swój zasób słownictwa. Poznaje zasady ortografii. Bardzo przydatne w przypadku dzeciaków z klas 1-3.

Sprawdzamy, kiedy występuje ‚ó’.

Układamy słowa wg zasad.

Dobra, zagrajmy w wojnę! Przez dłuższy czas to była ulubiona zabawa Milo, a jak wiecie, ta gra szybko się nie kończy 😉

Karty zabiera ten, którego słowo ma więcej liter. Sporo było liczenia, czyli do ortografii niepostrzeżenie wdarła się matematyka!

Starzec wygrywa.

Jest wojna! I to podwójna. Dróżnik i gruszka mają tyle samo liter.

Kolejna wciągająca propozycja zabawy to opowiadanie historii. Bardzo to lubimy, więc karty od razu poszły w ruch. Kto wyciąga 3 karty, opowiada śmieszną historyjkę.

Bawiłyśmy się też w zapamiętywanie układu kart. Jedna osoba zabiera jedną fiszkę, a druga musi zgadnąć  jaki obrazek zniknął z całej kompozycji. Poradnik podpowiada świetne sposoby wykorzystania kart. Jeszcze wszystkich nie wykorzystałyśmy. Podoba mi się to, że jako osoba dorosła wspomagająca dziecko w procesie przyswajania nowości, z takimi kartami w ogóle nie lecę w belferski ton. Po prostu się bawimy. A zabawa pozwala uniknąć skojarzeń ze szkolnymi formułami zakuwanymi w mękach.

Coś mi się wydaje, że te karty nie będą się u nas kurzyć. Polubione 😉

Córka poczuła posmak nowości i przygody. Fajnie, że w ten sposób może się w ten sposób zaprzyjaźnić z ortografią 🙂